Muzička grupa “Južni vetar” ostavila je dubok pečat tokom osamdesetih godina prošlog vijeka. Danas ćemo se osvrnuti na jednog od njenih članova koji je doživoo izuzetno teške trenutke. Srećko Šušić se istakao kao ključni član poznatog muzičkog sastava “Južni vetar”. Njegova karijera u muzici započela je početkom devedesetih, kada je imao 36 godina. Početak njegove karijere obilježen je uspjesima u saradnji s poznatom izdavačkom kućom “Južni vetar”, što je rezultiralo nezaboravnim nastupima.
Iako rijetko govori o privatnom životu, opšte je poznato da je Srećko imao teške finansijske probleme u mladosti. “Išao sam u školu prije zore. Dok su moji vršnjaci započinjali ljubavne veze, ja sam se samo družio s njima”, prisjeća se Srećko vremena kada su morali dijeliti komadić hleba. Međutim, 2006. godine, iznenada se povukao iz javnosti, tvrdeći da muzika više nema isti značaj za njega.
Nakon penzionisanja, Srećko je odabrao miran i povučen život, udaljavajući se od očiju javnosti. Ipak, njegova ljubav prema muzici ostala je nepromijenjena, nastavljajući da očarava publiku svojim skromnim i pristupačnim nastupima. Svaki put kad bi stao pred mikrofon, lahko bi stvarao uzbudljivu atmosferu.
Takođe, važno je napomenuti da se Srećko, koji pati od cerebralne paralize, oslanja na štake za kretanje. S druge strane, “Južni vetar” je unio revoluciju u svijet narodne muzike. Mile Bas, poznat i kao Miodrag M. Ilić, osnovao je bend i izdavačku kuću “Južni vetar” početkom osamdesetih, što ga je učvrstilo kao istaknutog srpskog basistu, tekstopisca, kompozitora i aranžera.
Iako su mediji pokušavali da ih obuzdaju, grupa sastavljena od Sinana Sakića, Šemse Suljaković, Dragane Mirković, Kemala Malovčića i Mileta Kitića uspjela je očarati publiku širom bivše Jugoslavije. Samo pojavljivanje plakata “Južnog vetra” bilo je dovoljno da se napune najveće koncertne dvorane, fenomen koji traje i danas, čak i nakon četiri decenije. Povratak na početak je impresivan, gdje je kvalitet trijumfovao, a nezaboravne pjesme i talentovani izvođači i dalje odzvanjaju. Prihvatanje i podrška ljudi održali su nas relevantnima. Bili smo ispred svog vremena, prevazilazeći politiku i državu. Naravno, muzička scena se razvijala, pojavili su se novi talenti, ali mi se i dalje družimo sa ostalim članovima “Južnog vetra”, iako tugujemo za Sinanom Sakićem. Njegovo odsustvo ostavlja prazninu u našim životima, ali njegov duh živi kroz našu muziku, kaže Šemsa Suljaković.
